Vanuit Tallinn zijn we met het veer voor een dagje naar Helsinki getrokken. Indrukwekkend, op het zonnedek (9de verdieping!) van zo'n machtige veerboot: zonlicht, wind, water en weidsheid én de tijd om er uitgebreid van te genieten.
Een stad kun je niet leren kennen in driekwart dag, alleen enkele eerste impressies opdoen. Helsinki heeft geen spectaculair maar een mooi aangelegd centrum met veel art-nouveaugebouwen. Het classicistische Senaatsplein, dat gedomineerd wordt door de hagelwitte kathedraal bovenaan de hoge, pleinbrede trap is wel overweldigend. Even ten zuiden daarvan ligt de lange, groene Esplanade, waarop die zomerse zaterdag volop zorgeloos geflaneerd werd. Ik wou wat experimenteren met straatfotografie, maar de sterke zonneschijn tekende al te scherpe schaduwen op de gezichten. Hieronder toch enkele sfeerbeelden.
PS1: Omdat ik geen zwart-witfilm meer had, heb ik maar een rolletje kleurenfilm gekocht in de winkel op de boot en de belichte film opgestuurd naar een lab. Dit zijn gescande kleurenfoto's die in zwart-wit zijn omgezet, daarom iets meer korrel. En ze zullen dus nooit analoog afgedrukt kunnen worden :-(. De kleurenafdrukken die ik van het lab kreeg, zien er overigens vreselijk uit.
PS2: Heb ze toch zwart-wit afgedrukt, op heel klein formaat; en het resultaat valt toch mee!
 |
| Zeilschip en wolk in de haven |
 |
| Fotograaf aan het werk in de haven |
 |
| Senaatsplein en Lutherse kathedraal |
 |
| Staan en liggen in zon en schaduw |
 |
| Zwart-witte zonsondergang in de Finse Golf |
 |
| Zomerse 'impressie' - Esplanade |
ons thema deze maand, zelfportret, dat van jou zou er zeker op zijn plaats zijn.
BeantwoordenVerwijderengrt manu
Manu, met dank aan de zilverkleurige metalen bollen op de havenkade van Helsinki! Maar moet een portret niet herkenbaar zijn?
BeantwoordenVerwijderenIk heb ook vragen bij de laatste foto: hij is zo uit de camera gekomen, maar niet bedoeld... Heb ik bewogen? Is er iets anders gebeurd bij het afdrukken? Het effect leek me bijzonder, maar is het een goede foto?
Grtn, Leo
Zaterdag hadden we les "zelfportret". Uit de vele voorbeelden waren er verschillende waar de auteur onherkenbaar was. Soms slechts een schaduw. Wat niet getoond werd, maar wel op mij een sterke indruk nagelaten heeft is het zelfportret van Stefan Vanfleteren waarbij enkel zijn arm boven het water uitsteekt, voor mij het ultieme zelfportret.
BeantwoordenVerwijderenAja, over die laatste foto waar een ware storm heeft over geraasd. Er zit duidelijk beweging in. Bij stekende scherpte had de foto mij veel minder aangesproken.
BeantwoordenVerwijderenManu, het zelfportret van Vanfleteren waarover je het hebt, is inderdaad een zeer sterk beeld- vol emotie, zoals meestal bij hem.
BeantwoordenVerwijderen