Van de week trok de voorstelling van een fototentoonstelling in De Standaard mijn aandacht. Het Fotomuseum te Antwerpen toont deze zomer 'remixfotografie'. De fotografen nemen zelf geen foto's meer, maar 'recycleren' beelden die ze op het internet, Google streetview, Flickr, enz... vonden en manipuleren ze door ze bijv. over elkaar te monteren. In de hedendaagse kunst al een oudere trend: wat wrakhout, keien of op een belt bijeengezocht afval uit de context halen en in een museumruimte ordenen. Het kan best dat op de tentoonstelling interessant materiaal te zien is, daar moeten we ons ter plaatse van vergewissen.
Wat me vooral trof is de stelligheid waarmee een van de curatoren zijn esthetische normen proclameert. 'Kessels vindt niet dat die amateurfotografie, met vaak klungelige kadrering, leidt tot een verlies van metier. "De definitie wordt wel opengetrokken. Iemand met een fantastisch idee hoeft niet noodzakelijk per se een briljante fotograaf te zijn", zegt hij. "En omgekeerd moet een professionele fotograaf een concept hebben, en niet zomaar een landschap fotograferen."' En nog: "Nu is fotografie volledig gedemocratiseerd. Iedereen die een goed idee heeft kan het uitvoeren."
Moeten we dit blikverruimend noemen? Ik heb m'n twijfels. Ik blijf vakmanschap in de beeldvorming nastreven, liefst gedragen door een brede visie, eerder dan een concept. Zoals de Italiaan Massimo Vitali, die met z'n technische camera uitdrukking geeft aan zijn interpretatie van de interactie tussen mens en natuur. Toevallig figureert hij dit week-end in het dS Weekblad, n.a.v. de tentoonstelling Sense of Place in Bozar.
Steverlynck Sam, Leve de remixfotografie, De Standaard, 27 juni 2012.
From here on - www.fotomuseum.be
Sense of Place - www.bozar.be
