Buren (2)

Buren (1)

Buren in ons straatje zijn meer dan veertig jaar geleden begonnen met een kwekerij van perk-, balkonplanten en chrysanten: toen een opkomend beroep; voor hen was het noeste handenarbeid in grond en potgrond, almaar hogere stookkosten, afhankelijkheid van de grillige marktprijzen, maar gelukkig ook met heel veel voldoening, tussen de jaarlijks terugkerende bloemenweelde...

Project blokje om (6)

Misschien wordt de kalme Molenweg, waaraan Fluxys' buizenpark en de grote bloemenkwekerij liggen, verbreed om de dorpskom van Tildonk van zwaar doorgaand verkeer te ontlasten. Er zijn ook plannen om de Mechelse Steenweg te verbreden. Daarbij zullen, naast vele woningen, de laatste restanten van deze 'steenweg' uit de Oostenrijkse tijd - de statige volwassen eiken die er hier en daar nog staan - , moeten sneuvelen. 

Rondom ons dreigt een en ander in snel tempo te veranderen. Hybride platteland: nog intacte hoekjes, maar ook knooppunt van energietransport, vlieg- en wegverkeer.
PS1: De Oostenrijkse steenwegen waren de eerste grote modern-rationele ingreep in de eerder 'kronkelige middeleeuwse toestand': kaarsrechte wegen dwars door het platteland om de steden te verbinden. Rationeel als ze waren, hadden ze evenwel ook esthetische kwaliteiten: wat bol dwarsprofiel, met glanzende kasseien, afgeboord met eiken en grachten. Maar de wilde bebouwing, het beton en asfalt, de reclame, enz... hebben hun pracht zwaar aangetast.
PS2: Hiermee is m'n 'blokje om' ten einde gelopen. Ik weet niet of ik echt in m'n opzet geslaagd ben: heb ik een fotografische taal gevonden om m'n wat ambivalente houding t.o.v. m'n woonomgeving uit te drukken, eueuhmmm... enige twijfel.

Buizenpark Fluxys

Idem

Bloemenkwekerij

Mechelse Steenweg met hier nog enkele eiken

Project blokje om (5)

Op mijn terugweg loop ik een paar hectometers om naar de nieuwe toegang tot het compressiestation, dat Fluxys aan het uitbreiden is. Er zijn ook een aantal aardgaspijp-leidingen bijgekomen. Het station ligt op de kruising ervan en wordt van een heel andere schaalgrootte dan we tot nu toe gekend hebben. 

De veiligheid lijkt evenwel sterk opgevoerd: vanuit helikopters kijkt men nauwgezet toe wat er op de begane grond in de buurt van de gasleidingen gebeurt.
Tegen de heldere hemel scheppen de vele kranen op de bouwwerf een eigen visuele poëzie. Zouden de constructiearbeiders daar ook gevoelig voor zijn?

Project blokje om (4)

We lopen verder tot bij het rust- en keerpunt van mijn blokje om: het Kanaal Leuven-Dijle - de Leuvense Vaart - met zijn begroeide dijken. Volgens het seizoen kun je er ieder moment van een zonnige, half bewolkte, of zelfs mistige dag variërend licht krijgen. Hier en daar ligt er wat industrie aan het kanaal maar in dit gedeelte ten noorden van Tildonk niet. Aan de overkant ligt een uitgestrekt kasteeldomein met veel bos en vijvers.

Novemberlicht

Winterlicht

Terug, weg van de vaart; tegen de pyloon bouwt
Fluxys een transformatorpost

Ondertussen is men begin december begonnen met het vellen van de populieren langs de vaart tussen Hambos en Tildonk: het begin van 'de ontsluiting' voor het zwaarder verkeer...

Project blokje om (3)

Na ca. 1km wandelen naderen we tekenen van andere dan landbouwactiviteiten: een zich in onze landelijke omgeving enorm uitbreidende installatie voor aardgasdistributie: een station voor het comprimeren van Nederlands en Siberisch gas.

Terugblik met tegenlicht

Even verder links: hooibalen met opdoemend compressiestation

Nog verder: uitbreidingswerken compressiestation met aarden wal

Project blokje om (2)

Tot dusver, ca 600m, lijkt de omgeving - althans visuele uitsneden ervan - schilderachtig, pastoraal, arcadisch... Als we van fotografie een subjectieve weergave van de werkelijkheid verwachten, dan zijn deze foto's feitelijk 'bedrieglijke' effecten van een selectieve focus: de fotograaf zoekt en registreert een lokaal evenwicht in de compositie en het juiste licht. De lage novemberzon geeft geprononceerde schaduw en texturen. Alle andere zintuigen zijn uitgeschakeld, bijv. kleur, gehoor, reuk. We horen de dalende vliegtuigen, het gezoem van het verkeer of de kettingzaag niet... kunnen abstraheren brengt soms soelaas: in de beperking toont zich het mooie. 

Aan de T-splitsing rechts ingeslagen: veldweg naar Tildonk

Paarden in de wei links

Even verder: wilgen aan een tweesprong; hier links afslaan

Project blokje om - Hybride platteland (1)

Ik woon op het platteland in een uithoek van Delle, in het vlakke Brabantse Dijleland. Van nature zware, 's winters wat waterzieke landbouwgrond. Maar is er hier nog echt platteland? Als ik in noordelijke richting een blokje omloop, waan ik mij in het verleden: ik ga een eindje over veldwegen met hier en daar houtkanten, een bosje, een paar weiden met rundvee of enkele paarden, maïs- en bietenvelden, totdat ik op de Leuvense Vaart met zijn groene oevers stoot.

Maar evengoed ontwaar ik een GSM-mast en elektriciteitspylonen; hoor ik de drukke Mechelse steenweg, en boven mij dalende vliegtuigen op de twee parallelle aanvliegroutes naar Zaventem. Ik stap verschillende keren over een hogedruk-aardgasleiding, met telkens signaalpalen waarop noodnummers staan. En vooral, ik moet rond Fluxys' aardgascompressiestation annex buizen-'park' lopen, dat nu uitgebreid wordt tot enorme proporties (ca. 30ha), en op de terugweg ook langs honderden meter serres van een internationaal opererende bloemenkwekerij.
Het zou al te gemakkelijk zijn om nostalgisch naar een 'knus' verleden te hunkeren... Verkeer en communicatie zijn kenmerken van deze tijd en centraliseren zich in knooppunten waar dit 'uithoekje' heel dichtbij ligt. En ik mag hopen dat de compressie van Winksele velen warm comfort verschaft.

Mijn omgeving is hybride, eerder gewoon, nergens bijzonder mooi. Toch wil ik die dubbelzinnige gewoonheid fotografisch uitdrukken... Maar hoe doe je dat? Is er een esthetiek van het gewone? Moet dat dan een banale esthetiek zijn - met bijv. 'toevallige' snapshots uit een Lomo- of GSM-cameraatje? Of heb ik met hulp van het lage novemberlicht gepoogd een rest schoonheid uit die banale omgeving te wringen en 'aan het licht' te brengen? Ik vermoed het laatste: de ingebakken neiging van de kalograaf! Misschien doe ik later m'n ommetje nog eens over met een andere ingesteldheid. Dan kunnen we vergelijken. (Noot: W. Fox Talbot noemde het eerste negatiefprocédé dat hij ontwikkelde niet fotografie maar 'kalografie', naar het Griekse kalos - mooi.)

Aan de voordeur: in de verte voetbalveld, masten

De wei voor ons huis: geen bouwgrond wegens gasleiding

200 m verder: een terugblik; links maïsveld

Met rijpe kolven

November

Verlichte verlatenheid

Des te naargeestiger is de verlatenheid naarmate we er iemand verwachten...