Verleden vrijdag zijn we met z'n tweeën naar het Fort van Breendonk getrokken, meteen een locatie waar je tegen de grenzen van de fotografie aanbotst. Kunnen foto's iets van het gruwelijke dat zich hier heeft voorgedaan, weergeven, oproepen of tot uitdrukking brengen? En hoe? Wat is de functie van de 'oppervlakkige' formele schoonheid van een beeld in confrontatie met deze hel? Ik was ook net beginnen lezen in Susan Sontags 'Over fotografie', waarin ze stelt dat foto's de wereld reduceren tot een reeks losse deeltjes, en de geschiedenis tot een reeks anekdotes en faits divers. Merkwaardig dat levensgrote foto's en portretten in het fort juist een belangrijke functie hebben. Veel vragen. Onderstaande beelden zijn slechts ruw materiaal na enkele schuchtere eerste passen op een gebied waar ik me nog heel onwennig voel.
Heel mooie reeksen zw fotografie. Vooral deze reeks vind ik heel mooi. Heel goede composities waardoor diepte in de foto's. Barietpapier voor zw analoog is een must. Proficiat. Doe zo voort. Hendrika
BeantwoordenVerwijderen