Al een tijdje loop ik rond met de idee om de visuele lof te zingen van een van de 'onooglijkste' bomen in ons laagland: de salix alba of schietwilg. Een echte pionier - die overal spontaan opschiet langs bos-, weide- en slootkanten en andere verwaarloosde plekken. Hij groeit snel, grillig en vooral weelderig, splijt en sterft soms gedeeltelijk af... De onderkant van het blad is zilverig, wat bij wind mooie effecten geeft. Mandenvlechters en klompenmakers waardeerden hem. Ook boeren, die hem knotten. Dikkere takken dienden als weidepalen - die weer uitgroeiden tot bomen, en de dunnere werden in bussels gebonden en daarmee werd de broodoven heet gestookt.
Zo'n fotografie is uiteraard veel sterker 'afbeeldend' dan m'n experimenten met de pinholecamera. Naast compositie, belichting en kleur kan ook de technische kwaliteit van het beeld de 'kijkersverwondering' opwekken... Zoals bijv. de grootformaatfotografie (met technische camera) zich liet bewonderen om wat ze kon laten zien. Die kwaliteit kan mijn Sigma Foveon sensor misschien voor een stukje bieden. Maar voor mij is het experimenteren met een heel nieuwe (digitale) ontwikkelprocedure - van rawbestand tot print. En de volle kwaliteit zal alleen maar te zien zijn in grotere prints.
Ik besef dat dit geen fotografie van de snelle of overweldigende emotionele impact is... maar iets dat langzaam gesavoureerd moet worden - iets voor de (weinige) geduldige toeschouwers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten